گردنبند

گردنبند جزعی از جواهرات که در اطراف پوشیده گردن . گردنبندها ممکن است یکی از بهتربن انواع زینت های انسان باشد.

آنها غالباً دارای اهداف تشریفاتی ، مذهبی ، جادویی یا مراسم تشییع جنازه هستند و با توجه به اینکه معمولاً از فلزات گرانبها و سنگها ساخته می شوند ، به عنوان نماد ثروت و مقام نیز استفاده می شوند.

جز component اصلی گردنبند ، نوار ، زنجیر یا بند ناف است که به دور گردن می پیچد. اینها اغلب در فلزات گرانبها مانند طلا ، نقره و پلاتین ارائه می شوند.

گردنبندها اغلب دارای اتصالات اضافی معلق یا داخل گردنبند هستند. این پیوست ها به طور معمول شامل آویز ، کمد ، تعویض ، صلیب و مواد گرانبها و نیمه قیمتی مانند الماس ، مروارید ، یاقوت ، زمرد ، گارنت و یاقوت کبود است .

آنها با انواع مختلفی از مواد ساخته می شوند و برای بسیاری از موارد استفاده می شوند و گاهی اوقات به عنوان لباس طبقه بندی می شوند.

گردنبندهای ماقبل تاریخ

مردم ماقبل تاریخ اغلب از مواد طبیعی مانند پر ، استخوان ، پوسته و مواد گیاهی برای ایجاد گردنبند استفاده می کردند.

اما جواهرات فلزی عصر برنز جایگزین تزئینات قبل از فلز شده بودند.

گردنبندها برای اولین بار در مجسمه سازی و هنر خاور نزدیک باستان به تصویر کشیده شدند و گردنبندهای اولیه ساخته شده از فلزات گرانبها با سنگ های حفره ای در اروپا ایجاد شد.
تمدن های باستان
در بین النهرین باستان ، مهرهای استوانه ای اغلب رشته ای بوده و به عنوان جواهرات استفاده می شده است.

در بابل باستان ، گردنبندها از کارلین ، لاجورد ، عقیق و طلا ساخته می شدند که از آنها زنجیرهای طلا نیز ساخته می شد .

سومریان باستان گردنبندها و مهره هایی از طلا ، نقره ، لاجورد و کارلین ایجاد می کردند.

در مصر باستان ، انواع مختلفی از گردنبندهای فرسوده استفاده می شد. مصریان باستان از طبقه بالا یقه می بستنداز مواد آلی یا نیمه گرانبها و گرانبها برای اهداف مذهبی ، جشن و مراسم تدفین.

این یقه ها اغلب با نیمه قیمتی ، شیشه ، سفال و مهره های توخالی تزئین می شدند.

منجوق های ساخته شده از انواع مواد گرانبها و نیمه قیمتی نیز معمولاً به هم متصل شده و گردنبندهایی ایجاد می کنند.

طلایی که به شکل های گیاهی ، حیوانی و حشرات تلطیف می شد نیز رایج بود. تعویض ها نیز به گردنبند تبدیل شدند.

در كرت باستان ، همه کلاسها گردنبند می پوشیدند. دهقانان بر روی نخ کتان سنگ می پوشیدند در حالی که ثروتمندان از مهره های عقیق ، مروارید ، کارلین ، آمتیست وکریستال سنگ .

آویزهایی که به صورت پرندگان ، حیوانات و انسان در آمده اند ، علاوه بر چسباندن مهره ها ، نیز پوشیده شده اند.

در یونان باستان

، گردنبند طلا با ظرافت ساخته شده ایجاد شده با حکاکی برجسته و سیم های طلا گیس باف استفاده می شد.

غالباً این گردنبندها با گل رزهای میناکاری شده آبی یا سبز ، اشکال حیوانات یا آویزهای گلدان شکل که اغلب با حاشیه دقیق می شدند ، تزئین می شدند.

همچنین پوشیدن زنجیرهای طلای بلند با کاموای معلق و ظروف کوچک عطر معمول بود .

عناصر جدیدی در دوره هلنیستی معرفی شدند . سنگ های رنگی اجازه برای قطعات پلی رنگی، و حیوانات سر finials و نیزه مانند و یا جوانه آویز شکل از زنجیره آویزان شد.

اتروسک های باستاناز دانه بندی برای ایجاد دانه های طلای دانه بندی شده استفاده می کرد که با مهره های شیشه و فایانس رشته می شدند و گردنبندهای رنگی ایجاد می کردند.

در روم باستان گردنبندها از جمله انواع مختلفی از جواهرات بود که نخبگان روم می پوشیدند. گردنبندهای طلا و نقره اغلب با اشیا foreign خارجی و نیمه قیمتی مانند عنبر ، مروارید ، آمتیست ، یاقوت کبود و الماس تزئین می شدند .

علاوه بر این ، اغلب طناب های مروارید ، صفحات طلا با مینا و سنگهای براق که در الیاف طلا قرار داده شده بودند ، پوشیده می شدند.

بسیاری از گردنبندهای بزرگ و موادی که این گردنبندها را آراسته اند از خاور نزدیک وارد شده اند .

گردنبند صلیبی مسیحیان بیزانس

بعداً در امپراطوری ، به دنبال حمله های بربرها ، جواهرات رنگارنگ و فریبنده محبوب شدند.

در دوران بیزانس ، طناب های مروارید و زنجیرهای طلای برجسته اغلب پوشیده می شد ، اما تکنیک های جدیدی مانند استفاده از نیلو برای گردنبندهایی با سنگ های قیمتی روشن تر و غالب تر مجاز بود .

دوره اوایل بیزانس نیز تغییراتی را به جواهرات کاملاً مسیحی نشان داد که شمایل نویسی مسیحی جدید را نشان می داد.

جدول زمانی گردنبندهای غیرکلاسیک اروپا

گردنبند 2000 قبل از میلاد – 400 میلادی :

تعویذهای مفرغی منقش به مرجان رایج بود. در اروپای سلتیک و گالیک ، محبوب ترین گردنبند مشعل فلز سنگین بود که بیشتر اوقات از برنز ، اما گاهی از مهره های نقره ، طلا یا شیشه یا کهربا ساخته می شد.

گردنبند 400 – 1300 میلادی :

گروه های وحشی اولیه اروپا یقه های طلای پهن و پیچیده را ترجیح می دادند ، بی شباهت به تورک نبود.

قبایل ژرمن اغلب از قطعات طلا و نقره با جزئیات پیچیده استفاده می کردند و با شیشه های رنگی و سنگ های نیمه قیمتی ، به ویژه گارنت ، منبت کاری می شدند.

گروه های آنگلو-ساکسون و اسکاندیناوی به دلیل کمبود طلا ، و به شکل حلقه های گردن ، الگوهای تراش خورده و اشکال حیوانات عمدتا با نقره کار می کردند. در دوره گوتیک گردنبند غیرمعمول بود ، اگرچه تعداد کمی گردنبند الماس ، یاقوت و مروارید وجود دارد.

بعد از تصویب خط گردن پایین در اواخر قرون وسطی ، گردنبندها رایج شدند.

گردنبند 1400 – 1500 :

در دوران رنسانس پوشیدن تعدادی زنجیر ، پلاک و آویز به دور گردن برای مردان شیک بود و در اواخر قرن پانزدهم ثروتمندترین مردان یقه های بزرگ شانه ای و منبت کاری شده با سنگ های قیمتی می پوشیدند.

زنان معمولاً قطعات ساده تری مانند زنجیرهای طلا ، یا مهره های رشته ای یا مرواریدهای خود می پوشیدند.

در پایان دوره ، قطعات بزرگتر و به شدت تزئین شده در بین ثروتمندان به ویژه در ایتالیا رایج بود.

گردنبند 1500–1600 :

طنابهای مروارید بلند و زنجیرهایی با سنگهای قیمتی معمولاً پوشیده می شدند.

در نیمه دوم قرن ، تزئینات طبیعی ، مانند مرجان و مروارید ، با مینای دندان و فلزات پیوند خوردند تا آویزهای پیچیده ای ایجاد کنند.

آویزهای سنگین و نگین دار با قاب های ظریف نیز محبوب بودند.

چوکرها که آخرین بار در دوران باستان معمولاً مورد استفاده قرار می گرفتند ، در این زمان نیز دوباره احیا شدند.

گردنبند 1700-1600:

تعداد کمی از مردان در دوره باروک از جواهرات استفاده می کردند و گردنبندهای زنان پیچیده نبودند ، اغلب یک رشته مروارید ساده یا رشته های فلزی ظریف به هم پیوسته و تزئین شده با سنگ های کوچک.

بعداً در قرن پس از اختراع تکنیک های جدید برش الماس ، برای اولین بار اولویت با خود جواهرات بود ، نه تنظیمات آنها. معمولاً چسباندن نگین ها به روبان های مخملی سیاه معمول بود.

مینیاتورها نیز محبوبیت بیشتری پیدا کردند و اغلب به صورت آویزهای پرتره یا کمد ساخته می شدند .

گردنبند 1700–1800:

آویزهای پرتره هنوز پوشیده شده بودند و در تنظیمات بسیار نگین دار بودند.

بورژوازی تازه ثروتمند از جواهرات لذت می برد و سنگ های تقلیدی و طلای جدید به آنها امکان دسترسی بیشتر به گردنبندهای آن زمان را می دهد.

در اوایل قرن ، سبکهای غالب یک روبان مخملی با آویزهای معلق و گردنبند ریویر بود ، یک ردیف از سنگهای قیمتی بزرگ که توسط سنگهای قیمتی دیگر احاطه شده اند.

در اواسط قرن گردنبندهای رنگارنگ و عجیب ساخته شده از سنگهای قیمتی واقعی و تقلیدی محبوب بودند و در پایان قرن شاهد تجدید حیات نئو کلاسیک بود.

در عصر روشنگریدر لباس های مجلسی اغلب پارچه گردنی به چشم می خورد که زنان به جای گردنبندهای سنتی با روبان های گردن لهجه دار می شوند ، اما برخی از زنان از چوکرهای مروارید یاقوت و الماس استفاده می کنند.

مرواریدهای بذر در دوران فدرالیسم به ایالات متحده معرفی شدند که منجر به افزایش گردنبندهای مروارید توری شد.

گردنبند 1800–1870:

گردنبندهای پایین لباس مجلسی شیک در این زمان منجر به استفاده از گردنبندهای بزرگ ست شده با جواهرات گرانبها شد.

در دربار ناپلئون آن سبک یونان باستان مد بود و زنان رشته های مروارید یا زنجیرهای طلا با کامو و جواهرات می پوشیدند.

در دوره رمانتیک گردنبندهای عجیب و غریب بود: پوشیدن یقه ای تنگ و سنگ قیمتی با آویزهای جواهرات متناسب و گلهای رز از نگین های حاشیه مروارید مد بود.

استفاده از سنجاق های نگین دار متصل به روبان های گردن نیز معمول بود .

برخی گردنبند مجلل بودند که آنها را ساخته به برچیده شود و پیکربندی مجدد را به یک گردنبند کوتاه تر، بروچس ، و یک دستبند.

گردنبندهای بسیار تزئین شده به سبک گوتیک از انگلستان بازتاب سنگ آهک ها ، خطوط عمودی و برجستگی بالای کلیساهای جامع است.

ملکه اوژنی لخت محبوبیت قفسه سینه با گردنبند های متعدد بر روی گلو، شانه ها، و آغوش.

همچنین علاقه به دوران باستان وجود داشت؛ جواهرات موزاییکی و گردنبندهای رومی و یونانی تولید شدند.

جواهرات و آبکاری های ماشینی امکان هجوم گردنبندهای تقلیدی ارزان را دارد.

گردنبند 1870-1910:

دوران ادوارد دیدم تجدید حیات گردنبند مروارید، علاوه بر سبک سگ یقه گردنبند ساخته شده از طلا یا پلاتین با الماس الحاق، زمرد، یاقوت و یا.

هنر نو جنبش نمادین، طرح های انتزاعی با نقوش طبیعی و حیوانات الهام گرفته است.

مواد استفاده شده – شیشه ، چینی ، برنز ، عاج ، مروارید ، شاخ و مینا – برای ارزش آنها ، بلکه برای ظاهر آنها استفاده نشده است.

گردنبند 1910–1970:

جواهرات لباسی رایج توسط شانل و طنابهای مهره های شیشه ای رایج بود. هنر دکو جنبش دلپذیری، جواهرات هندسی که ترکیب چند نوع از سنگهای قیمتی و فولاد ایجاد شده است.

در دهه 1960 جواهرات لباس به طور گسترده ای پوشیده می شد ، که منجر به سبک های فصلی و همیشه در حال تغییر گردنبندها و جواهرات دیگر شد.

جواهرات واقعی که در این دوره معمول بود شامل گردنبندهای نقره ای کاملاً هندسی یا ارگانیک و سنگهای قیمتی گرانبها در گردنبندهای پلاتینی یا طلا با الهام از زمان امپراتوری فرانسه بود .

مهره های عشق (یک رشته از مهره های سنگی یا شیشه ای) و گردنبندهای آویز (اغلب از طناب های چرمی یا زنجیرهای فلزی با آویزهای فلزی ساخته می شوند) محبوب شدند و بیشتر

گردنبندهای پوسته ای

زنان بومی تاسمانی حداقل 2،600 سال با برخی از مجموعه های مهم در موزه ها ، گردنبندهای صدفی را از پوسته های maireener ( Phasianotrochus irisodontes ) می ساختند . ادامه کار با کاهش عرضه تهدید می شود و لولا گرینو ، زن نسل ششم پالاوا ، نگران از بین رفتن این عمل است.

گردنبند دادگاه

در سلسله چینگ چین ، گردنبند دادگاه، نیز نامیده می شود چائو زو (朝珠) ، توسط امپراتوران سلسله چینگ و دیگر اعضای خانواده سلطنتی پوشیده بود.

گردنبند دربار از تسبیح بودایی بود که در سال 1643 توسط دالایی لاما به اولین امپراطور چینگ فرستاده شد .

این گردنبند از 108 مهره کوچک تشکیل شده است که دارای 4 مهره بزرگ از سنگهای متضاد است

و نماد این 4 فصل است و بین گروههای 27 مهره قرار گرفته است. این گردنبند همچنین کاربردی بود زیرا در صورت نبود چرتکه می توان از آن برای محاسبات ریاضی استفاده کرد.

طول گردنبند

گردنبندها به طور معمول بر اساس طول طبقه بندی می شوند:

نمودار طول گردنبند

یقه
یقه ای حدود 30 سانتی متر (12 اینچ) تا 33 سانتی متر (13 اینچ) طول دارد و به صورت بلندی روی گردن قرار می گیرد.
چوکر
خفه یک گردنبند کوتاه چسبان، 35 سانتی متر (14 اینچ) تا 41 سانتی متر (16 اینچ) طولانی است.
گردنبند پرنسس
گردنبند شاهزاده خانم 45 سانتی متر (18 اینچ) تا 50 سانتی متر (20 اینچ) طول دارد.
گردنبند ماتین
طول یک گردنبند ماتین 56 سانتی متر (22 اینچ) تا 58 سانتی متر (23 اینچ) است.
گردنبند اپرا
گردنبند اپرا 75 سانتی متر (30 اینچ) تا 90 سانتی متر (35 اینچ) طول دارد و در استخوان سینه نشسته است.
گردنبند طناب دار
گردنبند طنابی هر گردنبندی است که طولانی تر از طول اپرا باشد.
گردنبند لاریات
لاریات نوعی طناب بدون طناب است که اغلب چندین بار به دور گردن می پوشد.